FUT 23: Przewidywania drużyny sezonu La Liga. Wielka dominacja mistrzów Hiszpanii

Podczas, gdy przechodzimy przez okres “TOTS” z Bundesligi, możemy zastanawiać się nad kolejną świetną ekipą z tzw. “TOP 5”. Chodzi oczywiście o drużynę sezonu ligi hiszpańskiej, która w tym sezonie jest jednak znacznie uboższa w bramki i stoi niżej jeśli chodzi o poziom rozgrywek. Chociaż ta liga wygląda tak od paru ładnych lat. Jasnym jednak jest, kto w sezonie 22/23 został mistrzem Hiszpanii – jest to oczywiście FC Barcelona.

Możemy zastanawiać się, kto już w piątek (tj. 19 maja) otrzyma swoje wyróżnienia na kartach TOTS. Wielu kandydatów tak na dobrą sprawę to nie ma, lecz trzeba podkreślić, że mimo wszystko będzie to niesamowita ekipa. Chcę przedstawić moje przewidywania (podstawowej 11) i jednocześnie się nieco zabawić sprawdzając, czy faktycznie miałem rację – bo co to za zabawa w przewidywania, gdy zna się już przecieki? Ruszajmy!

Bramkarz

Fani z Madrytu postawiliby pewnie dalej na Courtoisa, jednakże to Marc Andre ter Stegen był w tym sezonie ewidentnie najlepszy. To on idzie po rekord czystych kont w jednym sezonie La Liga i ma już praktycznie pewne “Trofeo Zamora” dla najlepszego bramkarza ligi. W większości spotkań Niemiec nie wyjmował piłki z siatki a w całej lidze stracił tylko 13 bramek, w tym chyba aż 3 po samobójach których dopuszczali się czasem obrońcy. Niekwestionowany nr. 1. na tej pozycji w tym sezonie.

Lewy obrońca

Tu można pewnie debatować trochę więcej, choć ja i tak nie widzę żadnego realnego konkurenta dla Alejandro Balde. Młodzik, objawienie sezonu w Barcelonie, a kto wie czy i nie w Europie. Mając zaledwie 18 lat wygryzł ze składu bardzo doświadczonego Jordiego Albę i dał jeszcze więcej jakości. Pierwszy, ale jednocześnie świetny pełny sezon w wykonaniu Balde. Do swojej bardzo dobrej gry dołożył jeszcze 5 asyst, co sprawia, że jest w czołówce asystentów La Liga.

Środkowi obrońcy

Jeśli chodzi o środkowych obrońców to mam mały dylemat. Chodzi przede wszystkim o to, że na pewno w tej drużynie nie pojawi się Ronald Araujo przez brak nominacji. Urugwajczyk dostał kartę TOTS Moments dostępną w SBC podczas trwania TOTS społeczności. I teraz nasuwają mi się jedynie dwie kandydatury, które mógłbym tu wziąć pod uwagę.

Przede wszystkim numerem jeden jest tutaj Eder Militao. Brazylijczyk naprawdę godnie strzegł swojej bramki i pilnował napastników, którzy chcieli się pod nią przedostać. Wiele do zarzucenia właściwie nie mogę mieć, poza oczywiście kilkoma ostatnimi meczami, gdzie piłkarz Realu Madryt jest ewidentnie pod formą. Ogółem mówiąc jest to gorszy stoper w porównaniu do Araujo, ale i tak umieściłbym go w tej drużynie sezonu, bo jest na pewno lepszy niż drugi zawodnik, którego tu umieszczę.

Chodzi oczywiście o nowy nabytek FC Barcelony, Julesa Kounde. Francuz w pierwszej połowie sezonu imponował grą z piłką a także bez piłki. Świetnie ją wyprowadzał, ale i ustawiał się w obronie. W drugiej połowie sezonu “coś przeskoczyło”, jakby to powiedział były selekcjoner Jerzy Brzęczek. Kounde wprawił mnie w taki moment wahania, ale patrząc ogólnie na cały sezon – to chyba jeden z najlepszych obrońców lidze, mimo wszystko. Dodajmy, że Kounde gra często na prawej stronie obrony, co sprawia, że niekoniecznie musiałbym go umieszczać tutaj.

Prawy obrońca

Niekoniecznie przyglądałem się zawodnikom na tej pozycji. W sumie w La Liga Santander ciężko jest w sumie o jakiegoś klasowego prawego obrońcę, choć można wyróżnić tutaj Molinę. Nie jest to może piłkarz najwyższych lotów, ale cholera! To bardzo dobry, solidny prawy obrońca, który razem z Atletico zagrał naprawdę świetne zawody. W końcu wiele wskazuje na to, że będą wicemistrzem Hiszpanii, o co zawzięcie walczą. 3 bramki 2 asysty jako prawy obrońca, a może i wahadłowy, robią całkiem przyzwoite wrażenie. Nie widzę tu za bardzo innego kandydata. Może Arnau Martinez?

Środkowi pomocnicy

Jakże ważny tercet, nad którym w zasadzie można na ten moment niewiele debatować. Raczej wybierać między jednymi a drugimi z Realu Madryt i FC Barcelony, gdzie to właśnie w obu tych drużynach środek pola jest najbardziej mocarny. Kogo zatem możemy wybrać?

Moim pierwszym wyborem jest Frenkie De Jong. Na początku sezonu jeszcze wypychany z Blaugrany, a dziś to przede wszystkim bohater i jeden z filarów FC Barcelony. To, jak świetnie kontroluje środek pola, stwarza sobie przestrzenie sprawiło, że Barcelona zdobyła mistrzostwo Hiszpanii. Holender ewidentnie był liderem środka pola, szczególnie pod nieobecność młodego i zdolnego Pedriego – o którym powiem za chwilę, bo nie sposób go tu po prostu nie ująć.

Drugim wyborem do środka pola jest Pedro Gonzalez, znany wszystkim jako Pedri. Mimo, że Barcelona wygrała ligę, to mogę powiedzieć o nim dwie skrajne rzeczy – wielki, nieprzewidywalny piłkarz, ale i wielki nieobecny. Potrafi znaleźć się w wielu sytuacjach, często wymienia się perfekcyjnie pozycjami i piłką z Robertem Lewandowskim, ale on po prostu wypadł na dłuższy okres w sezonie. Nie był dostępny przez około 2 miesiące, ale te dwa miesiące udowodniły, jak bardzo ważnym jest piłkarzem dla swojego zespołu. Barca bez Hiszpana straciła “to coś”. Czy to “Pedri-dependencja”?

Piękną formację 4-3-3 zamykamy piłkarzem Realu Madryt. Nie sposób tu kogoś z nich nie dodać, bo ich środek pola także jest naprawdę świetny. Choć nie tak świetny jak FC Barcelony. Po krótkim zastanowieniu w mojej “11-stce” zmieści się Camavinga. Z nim jest podobna sytuacja co z Kounde. Grał nie na swojej pozycji, ale patrząc ogólnie, na cały sezon – Francuz jest po prostu fenomenalny przede wszystkim w defensywie, ale i w szybkiej grze piłką. Nie boi się jej, ale też zawsze potrafił włożyć nogę tam, gdzie trzeba, przez co wielokrotnie ratował “Los Blancos”.

Napastnicy

Bez owijania w bawełnę, to będą trzy szybkie wybory. Bo o inne naprawdę trudno. Pierwszym moim kandydatem jest rzecz jasna Vinicius Junior. Niemalże perfekcyjny skrzydłowy, gdyby więcej grał, niż gadał. Gdyby zamknięto mu usta i zabroniono gestykulować to ludzie może i by całkiem obiektywnie go kochali. To podstawa ataku Realu Madryt, w którym to właśnie on robi najwięcej szumu, ma genialne liczby, a jak przyjdzie co do czego to wywalczy wiele karnych swoim niezłym dryblingiem. Bardzo dobry sezon Viniciusa, choć wiadomo – nie tak dobry, jak ten poprzedni.

Oczywiście, bezdyskusyjnie, nie mogło zabraknąć tu także Roberta Lewandowskiego. To piękny rozdział w naszej, polskiej piłce, że nasz rodak może grać w FC Barcelonie i zdobywać trofea. W dodatku będąc tam główną gwiazdą, a także – jakby nie patrzeć, Pichichi. To właśnie po koronę króla strzelców zmierza Robert Lewandowski po bardzo dobrym, udanym sezonie. Myślę, że oczekiwania względem niego były zbyt wygórowane. To jednak nowe otoczenie, a w pierwszym sezonie nie ma aż takiego czucia ligi i drużyny. Wszystko trzeba wypracować. Polak jest najlepszym strzelcem, jednym z najlepszych asystentów, a także najlepszym piłkarzem ligi biorąc pod uwagę klasyfikację kanadyjską. Nawet pomimo słabego okresu w styczniu i lutym, nikt nie zdołał go wyprzedzić. Po prostu król, legenda!

Antoine Griezmann także zaliczył świetne zawody w tym sezonie. To piłkarz, który jako pierwszy i póki co jedyny przekroczył barierę 10 goli i jednocześnie 10 asyst w lidze. To naprawdę wspaniałe liczby, patrząc na to, że Atletico też wciąż jest w grze o wicemistrzostwo Hiszpanii. Francuz im w tym naprawdę pomaga. Widać, że Griezmann i Atletico po prostu muszą razem współistnieć, bo są po prostu dla siebie stworzeni!