Dołącz na nasz serwer Discord!
Przetłumaczono ze strony timeextension.com, tekst z dnia 2 grudnia 2022
Zeszłej nocy Japonia pokonała Hiszpanię w finale Mistrzostw Świata 2022 i zapewniła sobie awans do fazy pucharowej turnieju kosztem Niemiec.
Oglądanie scen radości w telewizji przypomniało mi czasy, kiedy Japonia nie tylko robiła furorę w prawdziwym sporcie, ale także tworzyła najlepszą cyfrową reprezentację piłki nożnej (lub piłki nożnej, jeśli wolisz) na powierzchni planety.
Obsesja Japonii na punkcie piłkarskich gier wideo wywodzi się z powstania w 1992 roku J.League, pierwszej w kraju profesjonalnej ligi piłkarskiej. Zrozumiałe jest, że wywołało to niewiarygodne zainteresowanie sportem, do tego stopnia, że na systemach takich jak Super Famicom, PC Engine i Mega Drive pojawiła się lawina gier wideo — z których wiele posiadało oficjalne licencje J.League, co pozwalało im używaj nie tylko prawdziwych drużyn, ale także prawdziwych imion i podobizn graczy.
Haczyk polegał na tym, że wiele z tych tytułów było boleśnie przeciętnych w porównaniu z zachodnimi grami piłkarskimi, które skorzystały z większego doświadczenia i historii w tym gatunku. Gra, która prawdopodobnie to zmieniła, to tytuł Super Famicom firmy Konami, Jikkyō World Soccer: Perfect Eleven , wydany na zachodzie jako International Superstar Soccer .
Wydany w 1994 roku, z pozoru był dość tradycyjnym podejściem do tego sportu; tym, co go wyróżniało, było szalone tempo w stylu arkadowym, rozsądne włączenie przycisku „sprintu” oraz włączenie kilku akrobatycznych kopnięć, główek i wślizgów. Jikkyō World Soccer posiadało dynamikę, której często brakowało zachodnim meczom piłkarskim, a kiedy rok później przybyło na Zachód, szybko stało się głównym rywalem FIFA od EA, która dopiero co ujawniła swoją dominację .
Jikkyō World Soccer 2: Fighting Eleven pojawiło się w 1995 roku i zostało zlokalizowane na zachodzie jako International Superstar Soccer Deluxe (która trafiła również na Mega Drive i PlayStation ). Obie gry zostały opracowane przez Major A, znanego również jako Konami Computer Entertainment Osaka, wewnętrzne studio deweloperskie w byłej filii Konami. Major A szybko stał się drużyną „go to” dla tytułów piłkarskich w firmie, a kiedy ogłoszono, że pracuje nad nową grą na nadchodzącą konsolę Nintendo 64, oczekiwanie wśród fanów było niesamowite.
Byłem jednym z tych fanów w 1996 roku; ja i mój najbliższy przyjaciel spędziliśmy niezliczone godziny w ISS na SNES i po prostu wiedzieliśmy, że tytuł N64 Majora A będzie obowiązkowym zakupem. Kiedy graliśmy w nią po raz pierwszy w 1997 roku (po premierze N64 w Wielkiej Brytanii), Jikkyō J.League Perfect Striker stał się centralnym punktem życia obojga. W tym momencie nie posiadałem N64, ale mój wspomniany kumpel miał; był to jednak model europejski, więc musiał nie tylko zapłacić prawie 100 funtów za importowaną wersję samej gry, ale także kupić kasetę konwertera, która pozwoliłaby jej działać na jego komputerze w UE (ponownie, to nie było tanie). Podsumowując, odkryliśmy, że telewizor w jego sypialni nie wyświetlał gry NTSC w kolorze, więc musiał „ukraść” telewizor o większych możliwościach z biura ojca, który był w stanie obsłużyć sygnał zgodnie z przeznaczeniem . Po całym tym wysiłku gra musiała być naprawdę wyjątkowa, aby była opłacalna – i na szczęście tak było.
W rzeczywistości Jikkyō J.League Perfect Striker niewiele brakowało do objawienia; wziął podstawową rozgrywkę tytułów SNES i przeszczepił ją do środowiska w pełni 3D, nie tracąc przy tym tempa i atletyzmu. Pierwsza gra piłkarska, jaką pamiętam, w której sterowanie analogowe było kluczowym elementem, Perfect Striker nagradzała umiejętne, wyważone zagranie; możesz użyć drążka, aby powoli dryblować wokół przeciwników, a następnie skierować go w wymaganym kierunku i użyć przycisku sprintu, aby wykonać szaleńczy skok do bramki. Niebagatelne znaczenie miało tu także spopularyzowanie piłki przelotowej; to pozwoliło ci otworzyć obronę dzięki starannie wymierzonemu podaniu. Boję się pomyśleć, ile godzin musieliśmy spędzić grając w tę grę, ale całkowicie zdominowała ona nasze życie w grach; kilka innych tytułów miało kiedykolwiek wygląd.
Jikkyō J.League Perfect Striker przybył na zachód jako International Superstar Soccer 64 i otrzymał kontynuacje zarówno na N64, jak i PlayStation. Wydaje mi się, że mgliście przypominam sobie, że posiadałem kilka z nich, ale Perfect Striker pozostaje tym, który jest wyryty w moich bankach pamięci; dzięki tej grze mogę wymienić wszystkie drużyny założycielskie J.League, a także jest to jeden z powodów, dla których uważam się za coś w rodzaju nieżyjącego już fana JEF United (fakt, że zespół był sponsorowany przez firmę Sega w 1993 r. również mogły się do tego przyczynić). Pomimo niezliczonych ulepszeń, które pojawiły się wraz z kolejnymi wpisami, nadal skłaniam się ku Perfect Striker, ilekroć mam ochotę na szybkie kopnięcie; granie w nią dzisiaj przypomina mi, jak niesamowity wpływ wywarła na mnie w 1997 roku.
ISS stałoby się oczywiście Pro Evolution Soccer , a Major A faktycznie przestałby istnieć po 2005 roku, kiedy został ponownie połączony z Konami Corporation. Przez długi czas PES był niekwestionowanym królem piłkarskich gier wideo; FIFA EA mogła być komercyjnym ulubieńcem, ale zagorzali fani często chwalili serię Konami za oferowanie najwyższej jakości rozgrywki. Niestety, w ostatnim czasie to się zmieniło; PES stał się eFootballem , a edycja 2022 gry została skrytykowana za kiepską grafikę, brak treści i wiele celowych błędów.
Twórcy z Japonii nie wydają się być szczególnie zainteresowani rzuceniem wyzwania władzy EA nad futbolem w grach wideo, ale z drugiej strony reszta świata też nie; w latach 90. nie można było ruszyć za potencjalnymi rywalami, ale teraz programiści wydają się zadowoleni, pozwalając EA przejąć kontrolę nad gatunkiem. Być może niesamowity występ Japonii na tegorocznych Mistrzostwach Świata wywoła lawinę nowych meczów, tak jak 30 lat temu formacja J.League? Nie wstrzymuję oddechu, ale osobiście chciałbym zobaczyć tytuł Jikkyō J.League Perfect Striker, który podnosi się z popiołów.
Loading ...
